Zgodnie z art. 569 k.p.k. jeżeli zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej wyrokami różnych sądów, właściwy do wydania wyroku łącznego jest sąd, który wydał ostatni wyrok skazujący w pierwszej instancji. Jeśli w pierwszej instancji orzekały sądy różnego rzędu, wyrok łączny wydaje sąd wyższego rzędu. W myśl art. 85 k.k. karę łączną wymierza się w wypadku, gdy sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju lub inne podlegające łączeniu. Stąd dla wydania wyroku łącznego koniecznym jest, aby czyny, za które orzeczono kary podlegające łączeniu, zostały popełnione przed wydaniem pierwszego wyroku, którym je orzeczono.
Zgodnie z zasadą wyrażoną w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 09.10.2008 r., sygn. akt V KK 274/08 „wykładnia przepisu art. 85 k.k. prowadzi do wniosku, iż określenie zanim zapadł pierwszy wyrok odnosi się do pierwszego chronologicznie wyroku, który zapadł przed popełnieniem przez sprawcę kolejnego przestępstwa lub kolejnych przestępstw. Ten właśnie pierwszy wyrok powinien zatem być punktem odniesienia przy dokonywaniu oceny, które z przestępstw objętych kolejnymi wyrokami pozostają w zbiegu uzasadniającym połączenie węzłem wyroku łącznego. Nie ma natomiast żadnych przeszkód prawnych, aby spośród skazań, których nie obejmie tak ukształtowany wyrok łączny, utworzyć kolejną grupę obejmującą skazania za czyny popełnione zanim zapadł kolejny „pierwszy wyrok” – oczywiście pierwszy w z punktu widzenia tej kolejnej grupy przestępstw.
Wyrok łączny sąd wydaje z urzędu lub na wniosek skazanego albo prokuratora.
Wyrok łączny wydaje sąd po przeprowadzeniu rozprawy, na której obecność skazanego nie jest obowiązkowa. Postępowanie przebiega w taki sposób, że sąd:
1. zwraca się do zakładów karnych, w których skazany przebywał o nadesłanie:
a) opinii o zachowaniu się skazanego w okresie odbywania kary,
b) informacji o warunkach rodzinnych, majątkowych skazanego,
c) informacji o stanie zdrowia skazanego,
d) informacji o danych o odbyciu kary z poszczególnych wyroków.
Brak warunków do wydania wyroku łącznego powoduje, że sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania.
Jeśli natomiast istnieją przesłanki materialno prawne, sąd wydaje wyrok łączny stosując:
1. zasadę pełnej absorpcji – najkorzystniejszej z punktu widzenia osoby skazanej, polegający na pochłanianiu innych kar przez karę najsurowszą;
2. albo systemy modyfikowane – bądź przez redukcję kary skumulowanej, albo przez obostrzenie asperację najsurowszej z wymierzonych kar jednostkowych.
Zgodnie bowiem z art. 86 k.k. sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, zgodnie z przesłankami tegoż przepisu.
Sąd orzekając wyrok łączny ma w szczególności na względzie związek przedmiotowo-podmiotowy pomiędzy czynami, których dopuściła się osoba skazana a także ilość i częstotliwość ich dokonania. Należy mieć na względzie, że orzeczenie kary łącznej nie musi przynosić skazanemu korzyści, a stanowi przede wszystkim wyraz racjonalności polegający na oznaczeniu kary odpowiedniej do stopnia związku przedmiotowo-podmiotowego między zbiegającymi się realnie przestępstwami (tak Sąd Apelacyjny w Krakowie z 05.02.2008 r., II Aka 8.08.,kzs 2008/3/30).
Należy zatem, każdorazowo analizować, czy faktycznie zachodzą podstawy materialno-prawne, by sporządzać i składać do sądu wniosek o wydanie wyroku łącznego. Natomiast jeśli wydany przez sąd wyrok łączny nie odpowiada wnioskowi, innymi słowy, brak jest zastosowania zazwyczaj przez sąd orzekający zasady pełnej absorpcji, to przysługuje od takiego orzeczenia środek odwoławczy w postaci apelacji.