Zgodnie z art. 87 § 1 k.w. kto znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym podlega karze aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 zł. Zgodnie z § 3 art. 87 k.w. w razie popełnienia wykroczenia określonego w § 1 orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów.
Należy mieć na względzie, że zgodnie z art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do:
1) stężenia we krwi od 0,2‰ do 0,5‰ alkoholu albo
2) obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3.
Środki karne można orzec, jeżeli są one przewidziane w przepisie szczególnym, a orzeka się je, jeżeli przepis szczególny tak stanowi. Środkiem karnym zgodnie z art. 28 § 1 pkt 1 k.w. jest zakaz prowadzenia pojazdów. W sytuacji określonej w przepisie art. 87 § 1 k.w. Sąd orzeka zakaz prowadzenia pojazdów na okres od 6 miesięcy do 3 lat. Orzekając zakaz prowadzenia pojazdów Sąd określa rodzaj pojazdu, którego zakaz dotyczy. Zakaz ten obowiązuje od uprawomocnienia się orzeczenia, jednakże należy pamiętać, o ile dokument prawa jazdy nie został już zatrzymany, to wówczas Sąd zobowiązuje do zwrotu dokumentu. Okres na który orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów biegnie od chwili wykonania zwrotu dokumentu. Oczywiście na poczet zakazu prowadzenia pojazdów zalicza się okres zatrzymania prawa jazdy lub innego dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdu.
W sytuacji, kiedy kierujący zostanie zbadany na zawartość alkoholu we krwi np. podczas rutynowej kontroli drogowej i stwierdzony zostanie stan po użyciu alkoholu, czyli między 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3, pozostaje wyłącznie obrona, która w zależności od stanu faktycznego może zmierzać do kwestionowania wartości pomiaru przez urządzenie np. z uwagi na brak atestacji, jego kalibracji albo np. zmierzać w kierunku negocjacji z oskarżycielem, by np. obwiniony wystąpił z wnioskiem o skazanie i zaproponowanie wymierzenia określonej kary grzywny bez orzekania zakazu prowadzenia pojazdu z uwagi na przepis art. 39 § 1 k.w. Zaznaczyć należy, że Sąd może uwzględnić wniosek obwinionego, jeśli nie zgłosi sprzeciwu oskarżyciel publiczny, okoliczności popełnienia czynu oraz wyjaśnienia obwinionego w świetle ujawnionego materiału dowodowego nie budzą wątpliwości. Sąd natomiast może w wypadkach zasługujących na szczególne uwzględnienie, biorąc pod uwagę charakter i okoliczności czynu lub właściwości i warunki osobiste sprawcy zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary albo odstąpić od wymierzenia kary lub środka karnego. Nadzwyczajne złagodzenie polega na wymierzeniu kary poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia albo kary łagodniejszego rodzaju. W razie odstąpienia od wymierzenia kary Sąd może zastosować do sprawcy środek oddziaływania społecznego zgodnie z przepisem art. 39 § 4 k.w.
Bardzo ciekawy i niestety życiowy wpis