Odpowiedź na tak postawione pytanie wcale nie jest jednoznaczna, bowiem nie stanowi o tym wyłącznie rodzaj instytucji, której powierzamy nasze środki. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, bank jest osobą prawną utworzoną zgodnie z przepisami ustaw, działającą na podstawie zezwoleń uprawniających do wykonywania czynności bankowych obciążających ryzykiem środki powierzone pod jakimkolwiek tytułem zwrotnym. Czynnościami bankowymi są m.in. przyjmowanie wkładów pieniężnych płatnych na żądanie lub z nadejściem oznaczonego terminu oraz prowadzenie rachunków tych wkładów, udzielanie kredytów, udzielanie pożyczek pieniężnych, nabywanie i zbywanie wierzytelności pieniężnych. Depozyty w bankach podlegają ochronie, jednakże np. depozyty Skarbu Państwa czy też depozyty innych instytucji finansowych takich choćby jak fundusze inwestycyjne, podmioty świadczące usługi ubezpieczeniowe, banki, firmy inwestycyjne już nie podlegają takiej ochronie. Z całą pewnością o swoje środki pieniężne ulokowane w bankach mogą być spokojne osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, o ile posiadają osobowość prawną, jednakże z pewnymi ograniczeniami. Kwota depozytów nieprzekraczająca równowartości w złotych 100 000 euro jest gwarantowana w całości. Na uwagę zasługuje okoliczność, że w przypadku rachunku wspólnego każdemu ze współposiadaczy należy się odrębna kwota gwarancji. Wskazać przy tym trzeba, że środki pieniężne nie objęte gwarancją, stanowią wierzytelność osoby, które zdeponowała te środki w banku i w sytuacji upadłości banku można ich dochodzić już w toku postępowania upadłościowego. Zapewnienie bezpieczeństwa funkcjonowania systemu, w tym przede wszystkim zasady tworzenia i funkcjonowania obowiązkowego i umownego systemu gwarantowania środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach bankowych lub należnych z tytułu wierzytelności wynikających z czynności bankowych reguluje ustawa z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym. Celem natomiast działalności Funduszu jest podejmowanie działań na rzecz stabilności krajowego systemu finansowego poprzez zapewnienie funkcjonowania obowiązkowego systemu gwarantowania środków pieniężnych na zasadach określonych w ustawie. Gwarancjami objęte są depozyty złotowe i walutowe przy czym, wypłata gwarantowanych środków następuje w złotych. W przypadku zaistnienia przesłanek do wypłaty środków przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny, wypłaty tych środków winny następować nie później niż w ciągu 20 dni roboczych od spełnienia warunku gwarancji czyli zawieszenia działalności banku, ustanowienia komisarza i zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości.
W Polsce mamy stabilny i bezpieczny system bankowy m.in. dzięki dobrym regulacjom prawnym i instytucjom nadzorczym i kontrolnym, zatem ogólnie rzecz ujmując przeciętny obywatel naszego kraju, deponując środki pieniężne w banku może spać spokojnie. Przyjąć jedynie należy zasadę, że bezpieczne oszczędzanie oznacza oszczędzanie w banku. Odsetki może nie są tak bardzo satysfakcjonujące ale jest to pewny i gwarantowany zysk.
Wiele osób, kuszonych nierealnymi zyskami powierzyło oszczędności życia firmom, które jak wiemy zakończyły działalność z wielkim hukiem i ogromną rzeszą oszukanych ludzi. Wiele osób nie bacząc na realia gospodarki rynkowej, nie biorąc pod uwagę ogromnego ryzyka, jakie się wiąże z lokowaniem kapitału w takich instytucjach, podpisywało umowy bez większej refleksji, dyskontując niemal od razu już przy pod pisaniu umowy zyski na swoim koncie. Jak wiele osób uległo takiej pokusie świadczy fakt, że jedna z upadłych firm zebrała z rynku ponad 0,5 mld zł lokat pieniężnych. Obietnice wielkich zysków są często nierealne, co w ostatnich latach w Polsce było aż nadto widoczne i b. spektakularne, jeśli chodzi o liczbę osób poszkodowanych i niespotykaną dotąd skalę działalności firm. Nie ulega wątpliwości, że są to piramidy finansowe, które działają na rynku i zachowują płynność finansową jedynie do czasu, gdy napływ nowych klientów i wielkość lokowanych środków znacznie przewyższa koszty bieżącej działalności, w tym wypłaty na rzecz klientów, którzy zwracają się o zwrot środków zgodnie z zawartymi umowami. Kiedy napływ nowych klientów maleje, a zaczyna przybywać wymagalnych zobowiązań, gwarantujących duże zyski z tychże lokat, takie podmioty szybko bankrutują.
W takich sytuacjach stawiane są osobom odpowiedzialnym za prowadzenie tych podmiotów zarzuty, przede wszystkim z art. 286 k.k. Zgodnie z art. 286 § 1 k.k. kto, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Cechą charakterystyczną oszustwa jest dobrowolność decyzji pokrzywdzonego o rozporządzeniu mieniem, której towarzyszy jednak brak świadomości co do rzeczywistych skutków tego rozporządzenia. Jest to przestępstwo materialne, którego dokonanie następuje z chwilą niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem, niekorzystny charakter rozporządzenia mieniem należy oceniać wg interesów pokrzywdzonego, przy czym wystarczy jakiekolwiek pogorszenie sytuacji majątkowej, by uznać rozporządzenie za niekorzystne.
Nie można nie wspomnieć przy okazji poruszenia tego tematu, że na początku transformacji ustrojowej powstała Bezpieczna Kasa Oszczędności, która oferowała do 300% zysku przy 2 letniej lokacie. Dzięki takim warunkom podmiot ten pozyskał ok. 11 tysięcy klientów, a jej właściciel po przeszło roku działalności zniknął, zostawiając za sobą rzeszę osób poszkodowanych.
Nadzór nad sektorem bankowym, rynkiem kapitałowym, ubezpieczeniowym, emerytalnym, nadzór nad instytucjami płatniczymi i biurami usług płatniczych, instytucjami pieniądza elektronicznego oraz nad sektorem kas spółdzielczych sprawuje Komisja Nadzoru Finansowego. Jednym z zasadniczych celów działalności KNF jest podejmowanie działań służących właściwemu funkcjonowaniu rynku finansowego i zapewnienie ochrony interesów uczestników tego rynku.
Komisja Nadzoru Finansowego zgodnie z art. 6b ust. 1 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1149, z późn. zm.) podaje do publicznej wiadomości informacje o złożonych przez siebie zawiadomieniach o podejrzeniu popełnienia przestępstw. KNF zgodnie z posiadanymi uprawnieniami, na podstawie art. 6b ust. 6 ustawy z dnia 21 lipca 2006 r. o nadzorze nad rynkiem finansowym informuje również o postępowaniach karnych prowadzonych z urzędu lub w wyniku zawiadomienia złożonego przez podmiot inny niż KNF, w przypadku których Przewodniczący KNF skorzystał z uprawnienia pokrzywdzonego w postępowaniu karnym. Na swoich stronach internetowych (http://www.knf.gov.pl) KNF publikuje listy podmiotów, wobec których zostało złożone zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa. Wskazać przykładowo trzeba, że publikowane są listy firm, wobec których złożono zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa: 1) z art. 171 ust. 1–3 ustawy Prawo bankowe (wykonywanie czynności bankowych, w szczególności przyjmowanie wkładów pieniężnych w celu obciążania ich ryzykiem, bez zezwolenia KNF), 2) z art. 178 ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (prowadzenie działalności maklerskiej bez zezwolenia KNF), 3) z art. 99 i art. 99a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (dokonanie oferty publicznej papierów wartościowych bez wymaganego ustawą zatwierdzonego przez KNF prospektu emisyjnego/memorandum informacyjnego/dokumentu informacyjnego lub dokonanie emisji obligacji bez zachowania ustawowych warunków) 4) z art. 225 ustawy o działalności ubezpieczeniowej wykonywanie czynności ubezpieczeniowych lub działalności reasekuracyjnej bez zezwolenia.
Lista firm publikowanych przez KNF wobec których są zastrzeżenia jest dosyć długa. Warto zatem przed powierzeniem swoich pieniędzy instytucjom nie będącym bankami, sprawdzać przynajmniej, czy nie znajdują się na tych listach. Z całą pewnością też podkreślić na koniec trzeba, że wiele nieuczciwych firm swoją działalnością zraża do tego rodzaju podejmowania ryzyka gospodarczego potencjalnych klientów uczciwych i rzetelnych instytucji finansowych. Im wyższe ryzyko tym wyższy zysk, a każdy ma prawo do podejmowania takich decyzji, które uważa za właściwe dla siebie i swoich finansów. Istotnym przy tym jest jedynie, by instytucje odpowiedzialne za nadzór nad takimi podmiotami wywiązywały się dobrze ze swoich obowiązków i szybko wykluczały z rynku nieuczciwe firmy. Decyzja natomiast bezpieczna lokata w banku z pewnym zyskiem czy też możliwość zarobienia znacznie więcej przy pomocy lokat czy innych instrumentów finansowych, to już indywidualna decyzja każdego inwestującego.