Ustawą z dnia 25 czerwca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw wprowadzono kilka istotnych zmian do przepisów prawa pracy. W szczególności dotyczą one osób, które mają zawarte umowy na czas określony. Otóż zgodnie z nowymi przepisami okres zatrudnienia na podstawie umowy o pracę na czas określony, a także łączny okres zatrudnienia na podstawie umów o pracę na czas określony zawieranych między tymi samymi stronami stosunku pracy, nie może przekraczać 33 miesięcy, a łączna liczba tych umów nie może przekraczać trzech.

Co oznacza przekroczenie limitów ?

     Zgodnie z nowymi regulacjami przekroczenie czasu 33 miesięcy lub ww. 3 umów powoduje z mocy prawa, że pracownik jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

Należy pamiętać, że ww. regulacji nie stosuje się do umów o pracę zawartych na czas określony:
I. w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy,
II. w celu wykonywania pracy o charakterze dorywczym lub sezonowym,
III. w celu wykonywania pracy przez okres kadencji,
IV. w przypadku gdy pracodawca wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie – jeżeli ich zawarcie w danym przypadku służy zaspokojeniu rzeczywistego okresowego zapotrzebowania i jest niezbędne w tym zakresie w świetle wszystkich okoliczności zawarcia umowy.

Nowelizacją uchylony został przepis art. 33 i art. 331 k.p., czyli przepisy dotyczące okresu wypowiedzenia umowy o pracę na czas określony powyżej 6 miesięcy i okresu wypowiedzenia w sytuacji umowy na zastępstwo.

Zmieniony został również par. 3 art. 50 k.p., który w brzmieniu obowiązującym stanowi, iż jeżeli wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas określony nastąpiło z naruszeniem przepisów o wypowiadaniu takiej umowy, pracownikowi przysługuje wyłącznie odszkodowanie.
Zmiany wchodzące w życie 22 lutego 2016 r. mają pomóc osobom zatrudnionym na podstawie umów na czas określony. Oczywiście stosowanie przepisów w praktyce pozwoli po czasie stwierdzić, czy zmiany odniosły zamierzony rezultat.