Obligatoryjne odroczenie wykonania kary
Sąd odracza wykonanie kary pozbawienia wolności w wypadku:
I. choroby psychicznej,
II. innej ciężkiej choroby,
uniemożliwiającej wykonanie tej kary do czasu ustania przeszkody. Za ciężką chorobę uznaje się taki stan skazanego, w którym umieszczenie go w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo, o czym stanowi par. 2 art. 150 k.k.w.
Fakultatywne odroczenie wykonania kary
Sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności na okres do roku, jeżeli:
I. natychmiastowe wykonanie kary pociągnęłoby dla skazanego lub jego rodziny zbyt ciężkie skutki.
W stosunku do skazanej kobiety ciężarnej oraz osoby skazanej samotnie sprawującej opiekę nad dzieckiem sąd może odroczyć wykonanie kary na okres do 3 lat po urodzeniu dziecka.
Należy w tym miejscu zaznaczyć, że zmieniony został przepis par. 2 art. 151 k.k.w. W obecnym brzmieniu przepis ten stanowi, iż sąd może odroczyć wykonanie kary pozbawienia wolności w wymiarze do roku, jeżeli liczba osadzonych w zakładach karnych lub aresztach śledczych przekracza w skali kraju ogólną pojemność tych zakładów; odroczenia nie udziela się skazanym, którzy dopuścili się przestępstwa z zastosowaniem przemocy lub groźby jej użycia, skazanym określonym w art. 64 par. 1 lub 2 w art. 65 k.k., a także skazanym za przestępstwa określone w art. 197-203 k.k. popełnione w związku z zaburzeniami preferencji seksualnych.
Odroczenie może być udzielone kilkakrotnie, jednak łączny okres odroczenia nie może przekroczyć okresów wskazanych w par. 1 art. 151 k.k.w., tj. do roku, a skazanej kobiety ciężarnej i samotnie wychowującej dziecko do 3 lat. Okres odroczenia biegnie od dnia wydania pierwszego postanowienia w tym przedmiocie.
Należy mieć na względzie ubiegając się o odroczenie wykonania kary pozbawienia wolności, że sąd odraczając wykonanie tej kary może zobowiązać skazanego do podjęcia starań o znalezienie pracy zarobkowej, zgłaszania się do wskazanej jednostki Policji w określonych odstępach czasu lub poddania się odpowiedniemu leczeniu lub rehabilitacji, oddziaływaniom terapeutycznym lub uczestnictwu w programach korekcyjno-edukacyjnych.
Warunkowe zawieszenie kary odroczonej
Zgodnie z art. 152 par. 1 k.k.w. jeżeli odroczenie wykonania kary nieprzekraczającej roku pozbawienia wolności trwało przez okres co najmniej jednego roku – sąd może warunkowo zawiesić wykonanie tej kary na zasadach określonych w art. 69-75 k.k. Pamiętać należy, że na postanowienie w przedmiocie warunkowego zawieszenia wykonania kary przysługuje zażalenie, w posiedzeniu ma prawo wziąć skazany i jego obrońca.
Zasady udzielania przerwy
Sąd penitencjarny udziela przerwy w wykonaniu kary w wypadku:
I. choroby psychicznej,
II. innej ciężkiej choroby,
uniemożliwiającej wykonanie tej kary do czasu ustania przeszkody.
Natomiast Sąd penitencjarny może udzielić przerwy w wykonaniu kary pozbawienia wolności, jeżeli przemawiają za tym ważne względy rodzinne lub osobiste.
Nie można udzielić przerwy przed upływem roku od dnia ukończenia poprzedniej przerwy i powrotu po niej do zakładu karnego, chyba że zachodzi wypadek choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby skazanego albo innych wypadek losowy.
Na postanowienie w przedmiocie odroczenia lub przerwy przysługuje zażalenie.